Middelste meer

De geologische en paleo -getrainde gegevens geven aan dat tijdens de oude bronstijd (CA 1800 voor Christus), langs de Mincio -rivier, stroomafwaarts van de huidige stad Mantua, een meer van natuurlijke oorsprong ontwikkelde.De huidige structuur van de Mantua -meren werd echter in 1190 opgericht door de ingenieur van Bergamo Alberto Pettenino.Aangezien deze hydraulische werken, heeft een hydraulisch engineeringmonument, oud van meer dan acht eeuwen, ertoe gebracht te denken dat de meren van Mantua ook "natuurlijke meren" zijn in plaats van kunstmatige rivierbarrière.Lake Paiolo werd vervolgens gedroogd in het midden van de 18e eeuw, zodat de stad Mantua in een schiereiland veranderde.De meren van Mantua sinds 1984 zijn een integraal onderdeel van het Mincio Park.

Het Middle Lake is kleiner dan de andere als een uitbreiding en volume, maar het is degene die de grootste diepte bereikt, 15 m.Het wordt gereguleerd op een aandeel van 15 m s.de.M.Net als het lagere meer van waaruit het wordt gedeeld door de dam en de San Giorgio -brug die al in 1199 bestaat. Overdekte brug en met drawbidge, na het verdwijnen van het dak, werden de bogen begraven in de eerste decennia van de 20e eeuw.

In de wateren van het meer van het midden kun je een autochtone zeldzaamheid vinden, de trigai, Trapa natans, ook wel waterkastanje genoemd, vanwege eetbare vruchten die in de late herfst worden verzameld.